Mijn werk ontstaat heel intuïtief. Soms is het abstract, soms figuratief. Heel verschillend dus, maar het is het eindresultaat van dezelfde processen. Ik vertaal de dingen die mij raken in steen. Er ontstaat een verbeelding, een emotionele uitstraling en impressie van wat mij bezig houdt.
Ik heb ook gewoon steeds weer de drang om een nieuw beeld te maken, niets meer en niets minder.

Wat inspireert je?

Waar mijn inspiratie vandaan komt, is nogal ongrijpbaar. Ik weet het niet precies. Echte inspiratie zit van binnen. Maar natuurlijk zijn er ook inspiratiebronnen die van buiten komen. Er zijn dagelijks dingen die ik zie en beleef die mij inspiratie geven. De werkelijkheid om me heen, mensen en dieren, bomen, maar ook kunstwerken van oude en eigentijdse kunstenaars kunnen mij steeds weer inspireren. Simpelweg een bezoek aan museum Het Depot in Wageningen, levert altijd weer denkstof op.

Waarom ben je met steen gaan werken?

Ik heb zo’n 25 jaar in het onderwijs gewerkt, vervolgens ben ik actief geworden op het terrein van natuureducatie en heb daarnaast ook allerlei bestuurlijke taken op me genomen. Daarbij kwam creativiteit – op een andere manier – heel goed van pas. Daarna ben ik gaan zoeken naar een andere uitingsvorm voor mijn creativiteit.
Ik had het al vaker gezocht in tekenen, aquarelleren en zilversmeden. Uiteindelijk raakte ik gefascineerd door steen en die fascinatie is gebleven. Na lessen bij een aantal beeldhouwers en diverse workshops om de kunst van het ‘hakken’ technisch machtig te worden houdt het me nu helemaal in haar greep.
Een brok steen geeft mij de uitdaging die ik graag aanga.

Wat is de uitdaging van steen?

Ik werk graag met materiaal dat weerstand biedt, waarmee een gevecht te leveren valt. Steen is ontstaan uit indrukwekkende, geologische processen van miljoenen jaren. Elk stuk steen en elke steensoort brengt andere mogelijkheden en zeker ook onmogelijkheden met zich mee. Steen bewerken is een soort gevecht, een zoektocht naar de vorm die ik voor ogen heb.
Met een brok steen op de werkbank ga ik op zoek naar de mogelijkheden en de grenzen van het materiaal. Steen geeft, gewoon door steen te zijn, minder ruimte voor realistische details. Steen is hard en je hebt kracht nodig om het te bewerken, maar als er eenmaal een stukje af is, dan is het eraf. Dat maakt beeldhouwen ook een kwetsbaar proces.

In wezen is beeldhouwkunst het in bezit nemen van ruimte. Het construeren van een ding met holten, uitstulpingen, van leegte en massa, van variaties en spanningen die op elkaar betrokken zijn. En tenslotte: het evenwicht in dat alles.

Een paar uitspraken van beeldhouwers die mij aanspreken:

‘De kracht en de macht van steen verblijven in zijn massa, in zijn gewicht en in zijn dichtheid’.

Henri Moore

‘Eenvoud is niet het doel, maar men komt tot eenvoud ondanks zichzelf, als men de wezenlijke betekenis der dingen benadert’.

Constantin Brancusi

‘Wanneer je een vis ziet denk je toch niet aan zijn schubben? Je denkt aan zijn snelheid, zijn drijven, zijn flitsende bewegingen gezien door het water…. Wanneer ik vinnen, zijn ogen en zijn schubben zou afbeelden, zou ik zijn beweging vasthouden, alleen een patroon of vorm van realiteit afbeelden. Ik wil alleen de flits van zijn geest weergeven’.

Constantin Brancusi